"Laktukę [sałatę - przyp. MB] dawano na sam początek wieczerzy, po główce na gościa, dla wzbudzenia iedzenia; także zwykli u Rzymian dawać i w końcu, po przepiciu się, dla ochłody i otrzeźwienia. Martialis tak pisze:
Kiedy Pasztet przed się widzę,
Z twoją Laktuką się spotkam;
Za ślimaki dzięki niskie,
Niemi głodu pozbyć niechcę.
Nota bene, Kato niżey w swey księdze o Gospodarstwie uczy tuczenia ślimaków w zakładach ślimakarnie zwanych."
Przypisy do trzech listów Pliniusza do wieyskiego pożycia stosownych. W: Zabawy plantacyy wieyskich. W. Scypion, W Warszawie, za pozwoleniem Zwierzchności, roku 1806.
